قصيدة (علمنى الموت ) احمد وردانى

علمنى الموت..
علمنى اموت
علمنى ازاى يبقى الجبروت
علمنى اكون انسان كداب
علمنى ازاى انسى الاحباب
علمنى انشاله بجد اموت
علمنى يا زمنى
ياتمنى
يا كفنى
علمنى مطلعشى الصوت
خلينى لما العار بيعدى
ما انحيشى فى راسى لاجل يفوت
علمنى اقسى فى قلبى الخاين
وامحى ظلام الكون الباين
ده انته قفلت بسببى مداين
ده انته خربت بذنبى بيوت
علمنى اكون للناس مش ليا
ولغير الرب ما امد ايديا
سبحانه خلق الملكوت
علمنى ازيح عن نفسى العار
واكون القط ما اكونشى الفار
واخد لبلادى بالتار
واصرخ وانده باعلى الصوت
بس عشان ترحمنى واموت
عامنى الموت